Britse indierockbands en België. Het blijft een match made in heaven. Na een geslaagde passage op Rock Werchter vorige zomer en een dito concert in de testperiode van het nieuwe Wintercircus te Gent, meerden The Reytons deze keer aan in Antwerpen. Met nieuwe langspeler Ballad Of A Bystander onder de arm – die ze opnieuw volledig in eigen beheer op de markt brachten begin dit jaar – probeerden ze deze avond de poorten naar het Europese vasteland verder open te beuken. En dit kon je bij momenten bijna letterlijk interpreteren.
Om klokslag kwart over acht stapten de Gentse rockers van YESNOMAYBE met een broek vol goesting het podium op. De laureaat van De Nieuwe Lichting zou er tijdens hun set geen doekjes om winden, het reeds opgedaagde publiek moest en zou vakkundig opgewarmd worden. De set ging meteen stevig van start waarna de nummers elkaar vervolgens in hoog tempo opvolgden tot het eerste herkenbare moment in de vorm van hun pittige cover van “The Pope Of Dope”. StuBruhitje “Hypnagogic” volgde al snel en de aanwezigen knikten vrolijk mee. De stomp in de maag kregen we we in de vorm van “FUCK THE POLICE” en afsluiter “Fist In Your Face” werd door de frontman vanuit het publiek ingezet. YESNOMAYBE bewees op muzikaal vlak alvast aardige adelbrieven te kunnen voorleggen, op vocaal vlak was er bij momenten nog ruimte voor verbetering. Hoe dan ook, het eerste lontje was aan het vuur gestoken.
In afwachting van de hoofdact kregen we via de boxen de betere indiemeezingers voorgeschoteld waardoor de temperatuur al aardig steeg nog voor de start van de show. De bal binnenkoppen was dan ook de opdracht die nog restte voor The Reytons. En of ze die kans niet onbenut lieten. Het openingssalvo in de vorm van “Red Smoke” en “Adrenaline”, afkomstig van de nieuwe plaat, mocht er alvast wezen. ‘Here We Fucking Go’, zong zanger Jonny Yerrell bij de opener van de set en de eerste van vele moshpits werd meteen ingezet. Het was echter nog maar de voorbode van een uur waarin zowel de band als het publiek zich met plezier in het zweet werkte.
Na “Let Me Breathe” kreeg iedereen toepasselijk even de tijd om naar adem te happen en werden we voor de eerste keer vol dankbaarheid toegesproken door de frontman. Op de laatste avond van hun tour was de band duidelijk van plan om er nog een stevige lap op te geven. Dat drummer Jamie eerder die dag tijdens een voetbalwedstrijdje zijn enkel verzwikte, speelde hem duidelijk geen parten. De nummers volgden elkaar in sneltempo op en de trouwe schare meegereisde Britse fans aangevuld met een deel enthousiaste Belgen zorgden voor een heel uitgelaten sfeertje.
De vergelijking met streekgenoten Arctic Monkeys is snel gemaakt bij The Reytons -vooral dankzij het populaire “On the Back Burner”-, maar toch straalde deze band een duidelijke identiteit uit. Keer op keer sloegen ze erin om een uiterst catchy refrein neer te zetten zonder in herhaling te vallen of de clichés op te zoeken. De songs zitten oerdegelijk in elkaar en zonder al te veel franjes worden ze ook op een hoog niveau gespeeld. Vooral eerste bisnummer “Kids Off The Estate” is een steengoed nummer dat zowaar als een waar anthem werd meegebruld. Live zat er aan de nummers nog een ruwer kantje dan op de plaat, wat de energie in de zaal alleen nog maar deed toenemen.
The Reytons afschilderen als de zoveelste indierockband op zoek naar succes zou hen veel te weinig eer aandoen. De Britten weten maar verdomd goed waar ze naartoe willen met hun sound en hun muziek en zijn bijgevolg ook niet te beroerd om het volledig zelf in handen te nemen, zonder enige hulp van een label. Iets wat alleen maar bewonderd kan worden in deze huidige muziektijden. De Trix was naar eigen zeggen een van de grotere zalen waarin ze al mochten optreden, het zou ons echter ten sterkste verbazen dat dit het eindpunt zou betekenen van deze beloftevolle band.
The Reytons staan op 1 juni op Vestrock in Hulst, Belgische data zijn er verder nog niet gekend.
Facebook / Instagram / Twitter (X) / Website
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Red Smoke
Adrenaline
Let Me Breathe
Harrison Lesser
Market Street
2006
Cash In Hand & Fake IDs
Knees Up
On The Back Burner
Slice of Lime
Billy Big Bollocks
Kids Off The Estate
Low Life
Uninvited