In 1992 bracht Suzanne Vega het magistrale 99.9 F uit, een experimenteel album dat heel eclectisch was; folkmuziek, dance, new wave, …, verschillende stijlen passeerden en Vega maakte er een pracht van een plaat mee. Voor dat album had de Amerikaanse met “Tom’s Diner” en “Luka” al twee wereldhits op haar naam geschreven. Op elke boerenfuif of bal van de burgemeester zorgde die laatste song steevast voor een overvolle dansvloer. De singer-songwriter vond zichzelf meermaals terug uit en een constante door haar werk zijn haar soms slaande, soms zalvende teksten die gerust eens mogen samengebald worden in een poëzieboek. Het is nu bijna een decennium geleden dat Vega een album schonk aan haar fans, maar het is stil waar het niet waait en nu mogen we ons oor te luister leggen bij Flying With Angels. We beginnen dus met een heel mooie titel en zijn benieuwd wat er nu uit de pen van deze grootse dame is gevloeid.
Er werden al een aantal singles geselecteerd, zoals het eerste nummer op de lp, “Speaker’s Corner“. In Hyde Park in Londen is er een minipodium gebouwd waar iedereen zijn zegje mag doen en het mag zelfs grof en gemeen zijn, zolang je het Engelse koningshuis maar niet beledigt of oproept tot een revolutie tegen de zittende Britse regering. Mensen die veroordeeld waren tot de galg mochten er hun laatste gal spuwen voor het touw de nekwervels onherroepelijk zou breken. De artieste kaart aan dat er nu online geen gal meer gespuwd wordt, maar gigantische vuurballen die onverwijld en zonder genade andere mensen kapotmaken. Het wordt allemaal verpakt als ‘de moderne tijd’ en Vega verpakt dit dan weer in een aanstekelijke popsong. De titelsong “Flying With Angels” is dan veeleer een hypnotiserende song die niet uitbreekt, wat net de grote kracht is van dit nummer. We hebben nu al de indruk dat Vega alweer een prachtig muziekwerk heeft opgebouwd.
“Chambermaid” is een onvervalst countrynummer dat een ode is aan Bob Dylan. Vega beeldt zich in dat ze het kamermeisje is van de legende en misschien leert ze wel de geheimen kennen van Dylan en stelen met haar ogen? Dit lied lijkt wel een tweelingzusje van “I Want You” van Dylan zelf met hetzelfde ritme en hier en daar dezelfde akkoorden. Uiteraard zet de zangeres dit nummer, zoals steeds, volledig naar haar hand en gebruikt ze de muziek van Dylan gewoon als blauwdruk voor haar eigen composities. Heel knap gedaan, deze geapprecieerde knipoog!
Zoals we in de eerste alinea al hadden gemeld, is Vega een muzikante die het lef heeft om te experimenteren met verschillende muziekstijlen. Bij veel artiesten wordt dat dan een chaotische potje, maar zij heeft het echt in het hoofd en de vingers om er steeds wonderbaarlijke dingen mee te doen. “Lucinda” is een bluesrocknummer geworden waar eerder op gerapt wordt en opnieuw klinkt het weer alsof de dame nooit iets anders gedaan heeft. Het straffe is dat het steeds écht fantastisch coole songs blijken te worden en geen halfbakken muziekjes die we na een enkele luisterbeurt naar de mistige nevelen doorverwijzen om ze te laten verdwalen en nooit meer te laten terugkeren. Op “Last Train From Mariupol” vertelt Vega over de gedachte dat zelfs God zelf uit diepe angst voor oorlog en dood de laatste trein neemt uit het gebied dat compleet verwoest wordt door een afschuwelijke kracht van buitenaf. Het is gewoon een feit dat de wereld er enkele jaren geleden veel beter voor stond. Het is voor de miljoenste keer duidelijk dat we echt niets leren uit oorlogsgeschiedenis en dat de mensheid een nest marionetten is die geregeerd wordt door een stel machtsgeile psychopaten. Het is allemaal niet nieuw, maar de Amerikaanse weet er een song uit te distilleren die stemt tot nadenken.
Op “Rats” horen we heel coole punkrock en Vega zegt zelf dat ze geïnspireerd werd door de muziek van Fontaines D.C. En dat is dus typisch Vega; een artieste die hier alweer haar eigen, persoonlijke draai aan geeft en een schijf maakt die inderdaad gewoon fantastische punk is. Tijdens de pandemie enkele jaren geleden zat iedereen gewoon binnen in zijn zetel te chillen waardoor de ratten in New York vrij spel kregen en er een heuse plaag ontstond van die beestjes. Dat vinden we nu eens een origineel verhaal om een lied over neer te pennen en uiteraard doet de dame dat alweer met veel glansrijke panache en bravoure. Ondertussen zitten we aan de laatste song op de lp, “Galway”, en we mogen hier doodvallen als het niet waar is, maar dit is een van de mooiste songs die Vega ooit gemaakt heeft. Het is een prachtig folknummer geworden dat de luisteraar uitwuift, maar wel met de deur nog volledig open. Vega verwacht en hoopt dat we nog eens zullen langskomen en we hoeven hier geen voor afspraak te maken. Dat we nog eens zullen terugkeren naar deze plaat staat vast. Het zal zelfs niet bij een keer blijven; we gaan graag nog verschillende keren de drempel over om te genieten van de schitterende songs op Flying With Angels. We hadden geen idee hoe de artieste zou klinken op haar nieuwste plaat waar we toch lang hebben op moeten wachten. Haar stem is dieper geworden en het jeugdige karakter heeft plaatsgemaakt voor nog diepere teksten. Haar poëtische teksten blijven ongeëvenaard en nog steeds breit de Amerikaanse zonder moeite verschillende muziekgenres aan elkaar. Ze blijft kort gesteld een rasartiest en een van de beste singer-songwriters sinds de laatste toch al wel veertig jaren. Deze plaat is hiervan het stelligste bewijs. De ster Vega schijnt als nooit voordien!
De singer-songwriter bezoekt ook de Lage Landen wanneer de herfst zich weer aandient. Op 2 oktober is dat in Rotterdam in het Nieuwe Luxor Theater. Op 10 oktober in Brussel in BOZAR. Op 12 oktober ten slotte in Antwerpen in de Koningin Elisabethzaal. We zijn er nu al zeker van dat er een briljante, glansrijke performance zal gegeven worden door Vega en haar begeleidingsband.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Galway”, ons favoriete nummer van Flying With Angels, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
- Source: NEWHD MEDIA
