Vorig jaar verscheen Say She She op heel wat radars met tweede album Silver. Het drietal wist hiermee toch al wat belletjes te laten rinkelen in de wereld van de muziekliefhebbers en in België konden de drie zo twee shows verzilveren. De eerste van twee in 2024 was er eentje in de Cactus Club, een show die zelfs een upgrade kreeg door de grote vraag naar tickets. Meer dan terecht wat ons betreft, want in het anderhalf uurtje muziek kregen we een mix van disco, funk en soul te horen die we tegenwoordig nog maar moeilijk in zo’n toestand te horen krijgen.

Openen mochten de locals van Ciggy Sunday. De band uit Brugge won enkele maanden terug nog Sound Track op hetzelfde podium en nu mocht ze daar openen voor een band uit Brooklyn. De sound van de groep blijft alleszins nog steeds heel leuk met fijne jazzy stukjes en een groovy sound, in combinatie met een sterke frontman die zich nog steeds zo profileert. De instrumentale stukken wisten zich met saxofoon en synths te onderscheiden en ook qua tempo pakte alles goed uit. Ciggy Sunday had dus goed door wat we nog te horen zouden krijgen en onder het motto ‘goed begonnen, half gewonnen’ wist het meteen al een publiek lekker te laten bewegen.

Say She She was weliswaar meteen van een ander kaliber: je merkte dat het met haar twee albums en al wat showervaring wist te waar het mee bezig was. Piya Malik, Sabrina Mileo Cunningham en Nya Gazelle Brown wisten zich te onderscheiden door drie verschillende soorten stemmen te hebben die uiteindelijk toch in harmonie met elkaar geraakten. De eerste was er eentje die een bepaalde soulvibe uitstraalde, terwijl de tweede echt klassiek geschoold overkwam – ze kon evengoed een opera bij elkaar kon zingen – en de laatste bracht ook een bepaalde smooth soulvibe, waardoor de combinatie voor iets magisch zorgde.

Dat werd al meteen duidelijk bij openingsnummer “Reeling”: daar gingen de stemmen niet alleen in interactie, maar kon ook iedere zangeres meteen haar talent laten zien. Dat Cunningham het meest tot de verbeelding sprak, was vooral doordat ze zo hoog kon gaan en daarmee iedereen wel een bepaald soort kippenvel bezorgde. Toch stal ze niet de show, want door altijd rustig te blijven en na enkele seconden terug de samenzang te brengen, wist Say She She te bewijzen dat het een echte band is die alles samendoet. Het groovy begin zette meteen ook de toon voor de rest van de set.

Want naast al het sterke vocale werk, was er ook natuurlijk een uitstekende band. De vier mannen die achter de drie vrouwen stonden, leken wel uit een foute pornofilm gestolen, maar dat bracht enkel meer sexappeal. De toetsenist met sik en zonnebril smeet zich telkens volledig, de bassist leek uit een glammetalgroep te komen, terwijl de drummer evengoed Eminem kon zijn. Dat het er allemaal nogal vreemd uitzag, zorgde dat de focus wel op de drie dames bleef en dat was meer dan terecht. En toch waren de muzikale licks en gitaarlijnen ook uitstekend.

Zo kregen ze ook hun momentje om zichzelf te bewijzen tijdens een instrumentaal stukje naar het einde van de set toe. Dat duurde weliswaar net iets te lang, maar het toonde wel het talent van de muzikanten doordat ze een heel lekkere dansbare sfeer brachten die ons zo naar de eighties katapulteerde. Muzikaal wist Say She She ook uitstekend af te wisselen tussen heel dansbaar groovy en soms iets meer smooth vibes. Dat ze af en toe een leuke choreografie in elkaar hadden getimmerd, versterkte de sfeer op het podium. Je zag dat ze zich amuseerden door de glimlach die bij ieder te zien was, en ook doordat de muziek best positivisme uitstraalde, kon je niet anders dan genieten.

Dan was protestsong “NORMA” een vreemde eend in de bijt. De song mag dan wel enkel maar positivisme uitstralen in het muzikale, het ging toch over de vrijheid als vrouw. Een mooie boodschap die ze ook met veel overtuiging brachten. Ook de cover van Talking Heads’ “Slippery People” kreeg een eigen gezicht en zo wist Say She She het talent als band wel in de kijker te zetten. Met “Forget Me Not” werd een psychedelisch einde aan de reguliere set gebracht en het mocht duidelijk zijn dat niemand dit concert zou vergeten.

Dat de bisronde dan begon met het iets tragere “Bleeding Heart” om uiteindelijk toch weer meer dansbaar te ontaarden, was tekenend voor de show. Afsluiten werd gedaan met Jackson Sisters’ “I Believe In Miracles” en daarbij werd opgeroepen om iedereen eens in de ogen te kijken. De vraag werd door de hele zaal beantwoord en we zagen sensuele dansmoves bij iedereen die elkaar diep in de ogen keek. Ieders gezelschap leek ook te genieten van de manier waarop alles hier naar voor werd gebracht, waardoor niemand echt twijfelde over de keuze om hier naar dit concert te gaan. Dit was gewoon de ideale katalysator om een fijn optreden te zien of voor de liefhebber om eens een nieuwe band te ontdekken die binnenkort wel potten kan breken. De mix tussen soul, disco en funk werd door Say She She uitstekend gebracht en daardoor was het ook een optreden waar iedereen nog even van kan nagenieten.

Deze avond (27 maart) speelt Say She She nog in een uitverkochte AB Club.

Setlist:

Reeling
C’est si bon
Fortune Teller
Prism
Never Say Never
Trouble
Echo in the Chamber
Slippery People (Talking Heads cover)
Blow My Mind
NORMA
Don’t You Dare Stop
Instrumentaal
Astral Plane
Questions
Forget Me Not

Bleeding Heart
I Believe in Miracles (Jackson Sisters cover)

• Source: https://www.dansendeberen.be/2024/03/27/say-she-she-cactus-muziekcentrum-club-groovy-waterval/