© CPU – Lieze Michiels (Archief)
OSKI is een van die artiesten die genregrenzen eerder als zijn speeltuin ziet dan als een beperking. Met zijn mix van hiphop, pop en in zekere mate ook electro, weet hij zowel Gen Z als een ouder publiek op de eerste rijen te krijgen. Zijn laatste wapenfeit is een ep genaamd At Least We Tried. Daarop pakt hij stevig uit met een feature van Marble Sounds. Hij is zich dus stevig aan het opwerken in de Belgische scene. Een binnenlandse Trilogy Tour was hoe hij zichzelf daarvoor beloont, met Het Depot in Leuven als laatste stop.
Opener Robin Raf kreeg de zaal al redelijk vol. Hij wist het publiek te vertellen dat hij OSKI leerde kennen doordat hij eerst muziekvideo’s voor hem maakte. Hij kon echter zelf ook een flink stuk zingen en was op bijna geen foute noot te betrappen. Zeven nummers gingen er aan een hoog tempo door, beginnend met twee akoestische. Daardoor leek het publiek even helemaal tot rust te zijn gekomen. Wanneer er bij nummer drie een synthpopbeat inkwam, moest Robin Raf ze even wakker schudden door iedereen aan te zetten om op de maat mee te klappen. Samen met zijn gitarist bracht hij dus een mix van intiemere ballads en dansbare popnummers. Hij gaf toe dat hij zelf nog niet goed weet welke richting hij als artiest uit wil qua stijl, maar in deze set zorgde dat alleen maar voor een leuke variatie. Dan was het aan “do you right”, een samenwerking met OSKI. Het zou vreemd zijn geweest als die niet zelf opkwam om zijn strofe te doen en er gebeurde dan ook wat iedereen verwachtte; de twee bleken een dynamisch duo te zijn en vulden elkaar mooi aan. In het totaal bracht de openingsact zeven nummers en hij deed dat met flair.
Om half tien was het dan eindelijk aan de ster van de avond. De band bestaande uit een drummer, toetsenist en gitarist kwam op en er luidde eerst een vrouwelijke stem door de speakers, met een speech over de betekenis van liefde. De instrumentale begeleiding schakelde dan van de atmosferische pads netjes over naar de intro van “Falling”, bestaande uit iets opgewektere en kortere synthnoten. OSKI betrad onder luid gejuich het podium. Vanaf toen ging het snel. Zonder tussendoor al te veel te praten, vlogen zijn oudere nummers “Boyfriend” en “Stay The Night” erdoor. De zanger gaf geen tekenen van stress en smeet zich volledig. Heel ingewikkelde zanglijnen kregen we niet, maar hij zong wel alles netjes en vooral zijn energie op het podium was heel aanstekelijk. Ook het samenspel met de band was indrukwekkend. De drummer gaf de set wel degelijk een soort rockgehalte, ondanks dat de muziek van OSKI in livesetting veel weghad van de synthpop van The Weeknd of Tory Lanez op zijn album Alone At Prom. Dat had veel te maken met de typische keyboardnoten die veel aandacht opeisten. Hij leek zich er bovendien van bewust te zijn dat hij vaart moest maken als hij op het einde van de set nog tijd over wou hebben voor die praatmomentjes met het publiek. “Her Heart’s In LA” en “Airport Crush” werden zelfs zonder pauze na elkaar gespeeld, maar de overgang was wel heel soepel en het was niet meteen duidelijk wanneer het nieuwe nummer begon. Het thema van de avond was toen trouwens ook al duidelijk. Zowel de hartverwarmende als de minder mooie kanten van liefde waren een rode draad doorheen al zijn nummers.
De vertelstem van uit de intro kwam af en toe nog even terug tussen de nummers. Het was eveneens een moment voor OSKI om op adem te komen en een paar flinke slokken water te nemen. Hij gaf zelf meerdere keren aan hoe enorm warm het in de zaal was en daar leek het zwetende publiek het mee eens te zijn. Geen tijd om daar al te lang bij stil te staan, want als de groove erin zit, dan mag je die niet onderbreken. Spoiler alert, de groove zat er wel degelijk in. Steeds meer kwamen de beentjes los en op de eerste rijen werd er al stevig gedanst. Niet gek, want de drumpatronen die soms ook heel funky klonken, nodigden daar zeker toe uit. “Apologies” eindigde hij even later met een welgemeende ‘bitch’, allicht aan het adres van de dame over wie het nummer gaat. We kregen bovendien nog enkele zeer impressionante keyboardsolo’s van Joppe Vanwetswinkel, plus wat gespring en heel wat geklap op de maat van de toeschouwers.
Het mooiste moment kwam er ongetwijfeld bij het nummer “Insecure”. Een nummer met veel persoonlijke betekenis voor OSKI en de fans wisten dat. Wanneer hij het lied begon te spelen gingen er namelijk heel wat papieren met mooie boodschappen zoals ‘You’re worth it’ en ‘We love OSKI’ de lucht in. De jonge artiest moest de muziek even stoppen om te beseffen wat er gebeurde en was er duidelijk van aangedaan. ‘I’m not gonna fucking cry’, zei hij, maar het scheelde toch niet veel. Het publiek deed tijdens het nummer nog eens extra zijn best om de tekst van het refrein luidkeels mee te zingen. De emoties liepen even hoog op, maar op een zeer positieve manier. OSKI speelde de rest van zijn set met een nog bredere glimlach dan voordien. Uiteindelijk kregen we nog enkele leuke verrassingen, zoals saxofonist Wietse Meys die zijn klasse even kwam tonen tijdens “A Whole Lot More”. De hoofdact noemde hem ‘de beste van België’. Of er in heel het land geen betere rondloopt is moeilijk te beslissen, maar hij maakte écht wel indruk met zijn korte solo. Bovendien wist hij genoeg ruimte te laten wanneer OSKI terug begon te zingen en besefte hij dat het nog steeds diens show was. Bij afsluiter “Warning” kwam featuring artiest Tom Frane uit Amsterdam ook nog even op en zijn contrasterend stemgeluid bracht een leuke extra aan het nummer. Geen bisnummers, dus dat was het einde van een spetterende avond en meteen ook van de Trilogy Tour.
OSKI sloot zijn Trilogy Tour af met bakken energie. Hij speelde dik anderhalf uur lang in de hitte, maar smeet zich met elk nummer alleen maar meer. Het publiek genoot en had duidelijk zijn best gedaan om iets terug te geven aan de jongeman wat voor een emotioneel moment zorgde. Verder speelde de band trouwens de pannen van het dak en vooral toetsenist Joppe Vanwetswinkel liet even zien waarom hij op pad is om een hele grote te worden. OSKI zelf is ook nog jong, maar lijkt al enorm veel podiumervaring te hebben. Geen tikkeltje zenuwen te bespeuren; sommige mensen zijn nu eenmaal geboren om te entertainen. Wanneer die wereldwijde doorbraakhit er dan eindelijk komt, is hij wat ons betreft helemaal klaar om ook de grotere zalen of misschien zelfs arena’s te veroveren.
Setlist:
Falling
Boyfriend
Stay The Night
What’s The Problem?
Her Heart’s In LA
Airport Crush
Apologies
Let You Love Me
Avenue
Honest
Back to Life (One More Night)
Shadows
Insecure
Want You Back
Home Safe
Dancing In The Rain
Sober Days
A Whole Lot More
Warning
- Source: NEWHD MEDIA
