Whole Lotta Red van Playboi Carti was het meest invloedrijke hiphopalbum van de laatste vijf jaar. Met zijn rage-sound had de rapper uit Atlanta plots elke liefhebber van het genre in een houdgreep. Carti zal zelf wel doorgehad hebben dat hij een muziekstijl had gecreëerd die nog veel populairder kon worden, alleen was hij zelf niet meer van plan om in de komende jaren nog muziek uit te brengen. Hij had dus een pion nodig om het geluid relevant te houden en rekruteerde Ken Carson bij zijn label Opium. Die bracht toen als eerste wapenfeit zijn album Project X uit, dat nog redelijk toegankelijk klonk. Hij bleek echter niet aan compromissen te doen en probeerde nooit om een mainstream publiek tevreden te houden. Met elke albumrelease werden de beats agressiever, de flows ruwer en de visuals duisterder. Wij waren dus benieuwd of hij die trend verderzet op zijn nieuwe album More Chaos, het vervolg op A Great Chaos uit 2023.
Het antwoord op die vraag krijgen we al vanaf de eerste seconde van de plaat. Opener “Lord Of Chaos” heeft zijn titel niet gestolen en begint met distorted synthesizers die je meteen wakker schudden. Het voelt alsof er een groot gevaar dreigt en deze intro is het alarm dat afgaat. De ongecontroleerde drums die al redelijk snel inkomen, versterken dat gevoel. Snelle hi-hats, snare rolls en drukke 808’s laten geen plaats meer over voor dynamiek en zorgen ervoor dat het geheel enorm druk klinkt. Toch maakt dat het nummer niet slecht, want we beseffen dat het een bewuste stijlkeuze is die de artiest bovendien heel uniek maakt. Ken Carson heeft aan zijn producers duidelijk de opdracht gegeven om die rage-beats nog extremer te laten klinken en alle grenzen op te zoeken. We hebben het dan niet alleen meer over het intronummer, want elk nummer op het hele album past binnen deze beschrijving. Om dan toch enkele tracks apart te beschrijven, kunnen we “LiveLeak” en “Xposed” eruit pikken als meest extreme voorbeelden. Ze klinken ook opvallend luider dan veel andere nummers op More Chaos.
De beats op dit album eisen dus alle aandacht op. In eerdere muziek van Ken Carson was het ook al wel zo dat zijn producers zijn act op hun schouders dragen, maar nu wordt dat nog duidelijker. De artiest doet qua rappen helemaal niks speciaal. Er zit weinig variatie in zijn intonatie, zijn stem klinkt vaak ongecontroleerd en zijn teksten gaan meestal nergens over. Op zich is er niks mis mee dat de productie belangrijker is dan de rap zelf, maar het zorgt er wel voor dat nummers met iets minder baanbrekende beats zoals “200 Kash”, “Inferno” en “Down2Earth” echt wel snel te vergeten zijn. Bovendien lijken veel songs enorm hard op elkaar, zelfs de betere. Het hele album klinkt daardoor echt wel repetitief. We zijn ervan overtuigt dat deze muziek live heel hard zou gaan, maar wie dit album in één ruk van het begin tot het einde uitluistert, heeft toch wel discipline nodig om aandachtig te blijven.
De enige track die echt anders klinkt, is “Off The Meter”. Ken Carson klinkt ietsje zachter zoals dat bij zijn oudere muziek ook vaak het geval was. Het past mooi bij de beat die ook wat opgewekter klinkt, met een simpelere trapbeat en mooie akkoorden in plaats van de intentionele chaos. Bovendien is het refrein echt aanstekelijk. We krijgen op dit nummer ook de enige features. Met strofes van Destroy Lonely en godfather Playboi Carti is het een echte Opium-showcase. Destroy Lonely dropt zomaar even een flow die ons een dertigtal seconden lang een stankface bezorgt. De strofe van Carti mag er ook zijn en natuurlijk steekt hij er een subtiele advertentie naar zijn eigen album MUSIC in door zijn dj Swap Izzo een adlib te laten schreeuwen. “Off The Meter” voelt een beetje aan als een bonustrack die last minute nog is toegevoegd, maar is wel het nummer dat het meeste blijft hangen.
De oudere generatie van hiphopfans heeft al langer dan vandaag moeten accepteren dat betekenisvolle teksten steeds vaker plaats maken voor nummers waarin de artiest op andere manieren emotie opwekt. Lil Uzi Vert deed het in 2017 al met zijn meesterwerk van een album Luv Is Rage 2. Deze More Chaos is er ook zo eentje. Er komt zelden een bar voorbij die je aan het denken zet, of zelfs maar eentje die echt origineel of goed gevonden is. Toch kunnen de beats je in de juiste setting echt aan het springen krijgen. Er hebben heel wat verschillende producenten meegewerkt aan dit album, maar ze slagen erin om overeen te komen in de sound waarvoor ze kiezen. Het is zelfs een beetje verrassend dat de plaat zo repetitief klinkt, aangezien er aan bijna elk nummer andere producers hebben gewerkt. Qua rap valt er jammer genoeg weinig te vertellen. Ken Carson heeft geen duidelijke boodschap te vertellen en laat het dan maar aan zijn beatmakers over om creatief te zijn en nog een schepje bovenop zijn rage-sound te doen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Off The Meter”, ons favoriete nummer van More Chaos, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
- Source: NEWHD MEDIA
