General

Interpol @ De Roma: Verjaardagsfeestje met zijn beste vrienden

Precies twintig jaar geleden bracht Interpol zijn tweede album Antics uit. De drie New Yorkers overtroffen hiermee het succes van het debuut Turn on the Bright Lights (2002), met name dankzij de hitsingle “Evil”. Voor de snel uitverkochte verjaardagsshow in De Roma hadden heel wat fans ongetwijfeld hun cd van Antics nog eens beluisterd zoals ze in 2004 zouden hebben gedaan. Hoewel de meeste concertgangers de dertig al (een tijdje) voorbij waren, waren er ook genoeg voor wie die beginjaren van Interpol in een mythisch verleden lagen.

Dust maakte als voorprogramma efficiënt indruk op de al aardig gevulde zaal. De Australische postpunkers misten hun start niet door meteen een atmosfeer op te roepen van een broeierige nacht in een anonieme grootstad, in het bijzonder dankzij de saxofoon die de typisch hoekige ritmes van het genre verzachtte. Qua energie sloot de muziek dus goed aan bij die van het New Yorkse Interpol, met een gelijkaardige wisseling in tempo’s. De focus lag strak op de muziek, pas na drie nummers stelde de zanger de band voor als ‘dust uit Newcastle, Australië’. Zijn sympathieke accent kwam sterk door zijn melodiearme zang. Hoewel dust nog niet lang muziek uitbrengt, toonden ze zich al als een band met een duidelijke eigen klank. Dat werd beloond door een opvallend lang applaus, dat desondanks in het niets viel bij wat er nog ging komen.

Het gejoel en geklap toen de lichten opnieuw doofden leek een fenomeen dat was voorbehouden voor popsterren, niet voor een rockband die zo cool als Interpol is. Paul Banks drukte meteen hun dank uit, waarna het iconische begin van “Next Exit” weerklonk. Al die tijd waren de bandleden amper zichtbaar, nu alleen hun silhouetten door de rode lichten achter hen. Uiteindelijk bouwde dit eerste nummer de anticipatie alleen maar meer op voor “Evil”. Als uit één mond zong het publiek mee en het was lang niet de laatste keer dat het klappen op de maat de muziek overstemde. Nu zagen we eindelijk de muzikanten ook: Paul Banks met een zonnebril op en in een leren jas, Daniel Kessler netjes in kostuum.

Het enthousiasme van de toeschouwers maakte echt de show. Ze wisten precies waar ze voor gekomen waren en werden dan ook op hun wenken bediend. Zo veranderden “Slow Hands” en “C’mere” in wilde dansfeesten. De invallende drummer Chris Broome deed er een schepje bovenop door de basnoten extra te accentueren. Antics maakt sowieso al het gros uit van een gemiddelde Interpolshow, dus de meerwaarde van dit optreden zat in de nummers die de band zelden live speelt. In het bijzonder “Public Pervert” zou gerust in het vaste repertoire mogen zitten, vooral dankzij het twangy gitaartje en de bescheiden dansmoves van Daniel Kessler.

Interpol bewandelde succesvol de dunne lijn tussen enerzijds trouw blijven aan de originele versies die de fans wilden horen en anderzijds de nummers ook voor zichzelf interessant houden. Het feit dat de luisteraars Antics door en door kenden, gebruikten de muzikanten in hun voordeel door te variëren in de details, bijvoorbeeld door “Take You on a Cruise” net iets mysterieuzer op gang te brengen. Paul Banks deed bijna aan een theateracteur denken in de bedachtzame manier waarop hij zong. Hij liet de woorden vaak net een beetje later op de melodie vallen, wat een onverwachte uitdaging was voor wie het gewend was om met het studioalbum mee te zingen.

Voor het tweede deel van het concert plukte Interpol uit de zes andere albums, zonder daarbij steeds voor de evidente keuzes te gaan. Zo koos de band uit Marauder niet “The Rover”, maar wel het eerder obscure “Stay in Touch”. Hoewel vervolgens “Into the Night” etaleerde hoe Interpol ook op zijn laatste album nog prima nummers heeft staan, applaudisseerde het publiek gretig toen het daarna de eerste noten van “Lights” herkende. “All the Rage Back Home” was evengoed een hoogtepunt in deze tweede helft omdat Paul Banks en Daniel Kessler letterlijk samen in de schijnwerpers stonden. Banks legde een voor hem ongewone warmte in zijn stem, terwijl Kessler dan weer met zijn gebruikelijke charme gitaar speelde. Uit het debuut Turn on the Bright Lights pikten ze opnieuw minder vanzelfsprekend “The New”, met na een paar tellen in de coulissen nog “PDA” als toemaatje.

Interpol vierde de twintigste verjaardag van Antics met zo’n tweeduizend van zijn beste vrienden, die hun dankbaarheid op elke mogelijke manier toonden. Het publiek werd voor zijn enthousiasme beloond met een zorgzame, integrale opvoering van het hitalbum. Uiteindelijk was dit jubileumconcert zowat de ultieme dienstverlening aan de fans, zeker die van het eerste uur die niet per se mee zijn met het recente werk. Na de grote ontlading bij de eerste helft leek het tweede deel van de show bijgevolg meer op een kennismakingsronde met de rest van het oeuvre, alsof er moest worden bewezen dat Interpol nog steeds meer dan een legacy band was. Zelfs als niet elk nummer even herkenbaar was, hield het publiek de feeststemming erin tot ver voorbij het einde. Over twintig jaar opnieuw?

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Next Exit
Evil
Narc
Take You on a Cruise
Slow Hands
Not Even Jail
Public Pervert
C’mere
Length of Love
A Time to Be So Small

Pioneer to the Falls
No I in Threesome
Stay in Touch
Into the Night
Lights
My Desire
All the Rage Back Home
The New

PDA