General

Equal Idiots @ Ancienne Belgique (AB): Mannen van de Kempen

‘Equal Idiots is nu méér dan boenken en plezier maken’, lazen we vanochtend in De Morgen. En daar zit zeker een waarheid in, zo leerde de recentste titelloze plaat van de Kempenpunkers ons. Thibault Christiaensen en Pieter Bruurs besloten namelijk dat ze uitgerammeld waren en tegelijkertijd klaar waren om, om het met een cliché te zeggen, volwassen te worden. Samen met Brutus-gitarist Stijn Vanhoegaerden creëerden ze een grootser, steviger en meer gesofisticeerd geluid, waardoor het uiteindelijk toch wel uitkijken was naar hoe zich dat live zou vertalen. Op de grootste podia van Rock Werchter en Pukkelpop bleek dat afgelopen zomer soms nog wat zoeken, in een niet helemaal volgelopen Ancienne Belgique vonden de Kempenzonen vooral.

En over de Kempen gesproken: het was haast een evidentie dat het voorprogramma van de avond een van de punkbandjes uit het Antwerpse werd. Mitraille begon eraan met schurende feedback en een tempo waar zelfs de Borlées het moeilijk mee zouden hebben, waardoor het bijna evenveel nummers speelde als minuten dat het op het podium stond. Dat die tracks uiteindelijk allemaal iets te weinig varieerden van elkaar, samen met het feit dat toegankelijkheid vaker niet dan wel aanwezig was, zorgde er weliswaar voor dat de set er niet per se uitsprong. Dansend op een koord tussen lawaai en chaos viel het drietal iets te vaak richting rommelig en daar speelde de zang een bepalende rol in. ‘Van het jeugdhuis naar de AB, wie had dat gedacht?’, zei bassist Dennis Van Hoof. En dan viel opeens onze frank.

You can take Equal Idiots out of het Kempisch jeugdhuis, but you can’t take het Kempisch jeugdhuis out of Equal Idiots. Met die zin kan de avond misschien nog wel het best samengevat worden. Alleen hadden Christiaensen en Bruurs dat in het begin van de set nog niet helemaal door. Net als op de Main Stage van Rock Werchter zagen we een eerder gespannen frontman die ogenschijnlijk vooral met het idee was gekomen om het goed te doen, maar daardoor wat leek te vergeten om ervan te genieten. “I Am The Light” en “The Bees” waren namelijk gewoon goede, stevige openers die de coole lichtshow meteen in de kijker zetten, maar de vonk sloeg door de stress misschien wat moeizamer over.

Gelukkig hielpen een paar hitsige enkelingen de band over de streep door op “Barcode” vooraan de moshpit te ontketenen en zo voor een alsmaar groter zelfvertrouwen te zorgen. Bij “16” leek een stagediver de stress zo eigenhandig helemaal weg te nemen, waarna de zaal zich mocht opmaken voor een dik uur plezante punk. ‘Het crowdsurfen mag beginnen hè gasten’, sprak Christiaensen, waarna een onophoudende stroom aan enthousiastelingen het ruime sop koos. En zo kregen we alsmaar meer het idee dat we effectief in een Kempisch jeugdhuis waren terechtgekomen; van luidkeels meebrullen op “Toothpaste Jacky” tot pinten in de lucht gooien op “Salmon Pink”. Dat een paar rotte appels het daarbij nodig vonden om sigaretten op te steken of om de haverklap het n-woord door de zaal te brullen, was dan weer een keerzijde van de medaille.

Hoe dan ook mocht dat geen smet zijn op de avond, want Equal Idiots had wel degelijk moeite gedaan om er iets speciaals van te maken. Drie aanvullende lichtinstallaties die uit het plafond neerdaalden gaven een nieuwe dimensie aan het geheel en ook het stukje “Zombie” van The Cranberries in “Salmon Pink” kon op heel wat enthousiasme rekenen. Op vlak van muzikaal hoogtepunt was het dan weer “Pandemonium” dat de kroon spande, want ondanks mindere bekendheid, ging de ruwheid door merg en been.

Via wat punktussendoortjes raakte de avond dan in een laatste plooi dankzij een reeks publiekshoogtepunten. Het refrein van “Strawberry” galmde al door de zaal nog voor Christiaensen de intro goed en wel had afgewerkt, voor “Butter (Up Down)” vertrouwde hij zijn gitaar dan weer toe aan Mitraille-gitarist Mathias Roggeman om zelf de circlepit te trotseren en richting PA te crowdsurfen. Olie op het vuur voor iedereen die zich al in het zweet had gewerkt, maar ook gewoon eerlijk en oprecht. Zo ook toen “Adoloscence Blues” werd opgedragen aan een zieke vriend. ‘We don’t care, we’re just having fun’ was de leuze die door een steeds groter wordende wilde meute werd meegebruld.

Die massa kreeg met Brutus-gitarist Stijn Vanhoegaerden op “Rainbow” nog een specialleke voorgeschoteld, waarna ze voor afsluitend tweeluik “Shoot” / “Put My Head In The Ground” nog de laatste beetjes energie uit de benen kon persen. En zo ging er naar eigen zeggen nog maar eens een jongensdroom in vervulling voor Equal Idiots. De band heeft intussen een goede mix gevonden tussen nieuw en oud geluid, waardoor er gisteren in de Ancienne Belgique ook een toffe wisselwerking ontstond tussen stevigere en plezante pits. Dat het duo dat mocht brengen voor een voornamelijk Kempisch publiek dat de energie vanuit de jeugdhuizen had meegebracht, speelde hen uiteindelijk alleen maar in de kaart. Of om het nog eens met onze eigen woorden te herhalen: You can take Equal Idiots out of het Kempisch jeugdhuis, but you can’t take het Kampisch jeugdhuis out of Equal Idiots.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

I Am The Light (reprise)
I Am The Light
The Bees
Barcode
16
What You Gonna Say
Knife & Gun
Toothpaste Jacky
Salmon Pink
St. Catherine
Pandemonium
Cover of the Corpse
Styx
Strawberry
Butter (Up Down)
Adoloscence Blues

Rainbow
Shoot
Put My Head In The Ground